Ondanks NS-stakingen, kwam op vrijdag 6 juni een grote groep hbo-professionals naar Hogeschool Leiden voor hun “jaarlijkse dosis inspiratie, kennis en gezelligheid” (aldus een deelnemer). En niet voor niks, want er stond een gevarieerd programma op ze te wachten op de 11e editie van Festival Leren van toetsen, met zowaar twee plenaire keynotes. Lees hier het verslag van de dag!
‘Maar is het nu voldoende of onvoldoende meneer?’. Een vraag die Loek Herberts regelmatig hoort na een formatieve praktijktoets als werkvorm, waarin (peer)feedback centraal staat. Naast die ene vraag merkt hij ook vaak op dat de studenten tijdens deze formatieve momenten relatief weinig feedback aan elkaar geven en dat de kwaliteit van de feedback ook tegenvalt. Totdat hij laatst een experiment deed waarbij die ene vraag van studenten wegbleef én hij betere peerfeedback waarnam. De aanleiding, werkvorm en resultaten van zijn experiment deelt hij in dit blog.
Peer feedback is an instructional strategy that involves students giving and receiving feedback to and from each other. A number of studies have shown that peer feedback improves students’ self-efficacy, academic achievement, learning autonomy, learning motivation and attitude. However, using peer feedback is frequently seen as something complicated, and it is, therefore, often avoided by teachers and students. In this blog, Priyanka Pereira and Marijke Veugen argue that by embedding peer feedback in formative assessment practice, you could minimise the potential problems and optimise the peer feedback process.
Van mijn studie de academische pabo aan de Marnix Academie is er één lesmodule die mij ontzettend is bijgebleven. De docenten vertelden ons niet wat het doel van de module was, maar vroegen ons “Wat willen jullie leren?”. Wij kregen de gedeelde verantwoordelijkheid om samen met de docenten de beoordelingsrubric op te stellen. We mochten samen met de docenten de activiteiten uitkiezen waarmee we de modulen wilden vullen. Toen het einde van de module naderde was de vraag: hoe zou jij je eigen prestaties en leerproces beoordelen? We kregen als studenten actieve keuzes in het toetsproces en dit is daarom een mooi voorbeeld hoe studenten kunnen worden betrokken bij toetsing. Misschien is deze ervaring wel de reden geweest tot het schrijven van mijn masterscriptie aan de universiteit Utrecht in samenwerking met Platform Leren van toetsen. In dit blog presenteert masterstudent Cody Wijkhuijzen (Universiteit Utrecht) de uitkomsten van haar onderzoek: "Teachers’ attitudes on, intentions to and behaviour of involving students in assessment".
Summatieve toetsing is bij uitstek het terrein waarop de machtsrelatie tussen docenten en studenten tot uiting komt. Bij een traditionele rolverdeling in het onderwijs stellen studenten de prangende vraag: moet ik dit leren voor de toets? Of dat zo is en of het daadwerkelijk in de toets terugkomt bepaalt de docent. Door studenten zichzelf te laten beoordelen bij summatieve toetsing willen we een grotere autonomie geven, zodat ze meer sturing kunnen geven aan hun eigen leerproces. Of dit slaagt hangt van meerdere factoren af en macht is hierbij een niet te onderschatten factor. Het is een lastig en onderbelicht fenomeen. Nu een actievere rol van studenten bij toetsing steeds gangbaarder wordt, vond Veronica Bruijns (Hogeschool van Amsterdam) het hoog tijd om zich hier eens verder in te verdiepen.
Als vervolg op het blog over Incremental Grading (een manier van self assessment) van Veronica Bruijns was het nu tijd voor een themabijeenkomst over dit onderwerp met als spreker Christian Köppe. Christian is werkzaam bij het Freudenthal Instituut van de UU, waar hij als promovendus onderzoek doet naar Incremental Grading. Daarnaast is hij docent Informatica en vakdidacticus. Erika Rob schreef een verslag over (de opbrengsten van) de themabijeenkomst.
Bij de HAN hebben Christian Köppe en Rody Middelkoop deeltijd studenten hbo-ict zelf hun werk laten beoordelen. Ze ontwikkelden daarvoor een procedure, die ze Incremental Grading noemen, voor een semester over Software Development (Köppe, Manns & Middelkoop 2018). Veronica Bruijns (Hogeschool van Amsterdam) spreekt Christian op het Freudenthal Instituut van de UU, waar hij nu werkzaam is als promovendus op dit onderwerp.
Er zijn legio mogelijkheden om studenten te betrekken bij toetsen. Studenten kunnen samen met docenten bepalen met welke bewijzen ze hun competenties aantonen, docenten kunnen studenten laten kiezen uit twee of meer toetsvormen, enz. Veronica Bruijns beschrijft namens de themagroep 'studenten betrekken bij toetsen' de belangrijkste argumenten waarom je als docent studenten wilt betrekken bij toetsen.
Onderzoeken naar peer assessment richten zich vaak op de potentiële (leer)opbrengsten van peer assessment voor de student. Merry en Orsmond hebben hun blik nu eens de andere kant op gericht en hebben de docenten geïnterviewd die de afgelopen jaren hebben deelgenomen aan hun experimenten. De centrale vraag in deze interviews was: Wat heeft de inzet van peer assessment met de docenten zelf gedaan? Hebben zij veranderingen opgemerkt in hun eigen houding en in de omgang met studenten? We bespreken drie opvallende conclusies.
De lerarenopleidingen van de HvA hanteerden drie momenten waarop de professionele ontwikkeling van studenten werd getoetst. Eén van deze momenten is omgezet in een formatieve evaluatie, waarbij studenten worden gevraagd zélf feedback te geven op hun ontwikkeling. Het verplaatsen van het toetsmoment heeft geresulteerd in meer nadruk op ontwikkeling in plaats van het 'aftoetsen' van de vaardigheden.