Webinar Feedback literacy: Closing the research-practice gap?

Martje Köhlen (Hogeschool Rotterdam)

Misschien moeten we voorlopig eens stoppen met het doen van onderzoek naar feedback, en ons concentreren op het implementeren van alles wat we tot nu toe hebben ontdekt? Met deze uitdagende stelling introduceert Juuso Nieminen, assistent professor aan Universiteit van Hong Kong, het verschil dat hij en David Carless in hun reviewartikel constateren tussen onderzoek naar feedback en feedback in de praktijk. Ze stellen dat onderzoek lang niet altijd geïnformeerd is door praktijkvraagstukken, en dat tegelijkertijd de praktijk ook niet altijd evidence-informed werkt. In het webinar op 11 november jongstleden, besprak hij of het concept van feedbackgeletterdheid hier een uitweg voor biedt.

Het begrip ‘feedbackgeletterdheid’ wordt in 2012 voor het eerst geïntroduceerd, waarna het vanaf 2018 een vlucht neemt in populariteit in de onderzoeksliteratuur voor met name het hoger onderwijs. Uit deze literatuur hebben Nieminen en Carless geconstateerd dat er is veel kwalitatief goed onderzoek gedaan is naar feedbackgeletterdheid, wat heeft geresulteerd in vele uitstekende instructiemodellen. Het onderzoek is vooralsnog met name kwalitatief of beschrijvend van aard, en onderzoeken naar interventies, dus de toepassing van de instructiemodellen in de onderwijspraktijk, blijven grotendeels uit. Volgens Nieminen is het tijd voor complexere en longitudinale onderzoeken om de instructiemodellen te testen en de ontwikkeling van studentfeedbackgeletterdheid over langere tijd in kaart te brengen.

Feedbackgeletterdheid wordt in de meeste literatuur gezien als ‘skill’, of vaardigheid. Dit wil zeggen dat het een meetbaar kenmerk is van elke individuele student, dat kan worden ontwikkeld en bijgeschaafd. Een deel van de artikelen heeft het ook over feedbackgeletterdheid als resultaat van socialisatie in de academische cultuur of de feedbackcultuur van de opleiding. Met andere woorden, de gebruiken en gewoontes die studenten vormen gaandeweg hun opleiding, zoals taalgebruik. Waar weinig onderzoeken over schrijven, is feedbackgeletterdheid in relatie tot het systeem waar we ons in begeven, met de bijbehorende machtsverschillen en daaruit voortvloeiende mogelijkheden voor studenten om hun geletterdheid te ontwikkelen.

Nieminen stelt dat er nog te grote verschillen bestaan in definitie van feedbackgeletterdheid, opvattingen over wat we eronder verstaan en in aannames over hoe studenten feedbackgeletterdheid ontwikkelen, en pleit voor helderheid en consistentie van het concept. Bovendien ziet hij het als risico om feedbackgeletterdheid enkel te bezien als individuele vaardigheid, los van de sociale context en het systeem waar het zich in bevindt. Als we ons alleen richten op ‘quick fixes’ van vaardigheden van de student en het ontbreekt aan een breed gedeelde visie, dan lijkt het onhaalbaar om feedback(geletterdheid) een duurzame toekomt te geven in het hoger onderwijs.

Download de slides.